Gözsüz Korkuluk Şiiri - Kağan İşçen

göğü sorgular gibi bakarım sana
içimde saplı kalan
soğuk çeliği erisin diye
son susuşunun
defterimin arasında
hatırı sayılır gidişin
umut ekmeğimden bir parça çalıp

çoktur defterimin arasına
hapsediyorum bu yağmuru
suçu sensiz akşamda gelerek üstüme
lekelemek sesinle çoğalmamış yalnızlığımı

bahsi olmayınca toprağa bile dokunmuyorum
çiy yemiş yabani otlar edalı saçlarının
iç yankılarımda kırsal hüznü olsa da
ütopya konulu rüyalarımın
yeşermeyecek doğa ilk kez ilkyazlarında
bunalım yorgunluğu köylerimin
gözlerimin yerine yüzümde beklettiğim
bu yeşil iki kuraklıkta...

sana bakmayınca bakışlarım
gözsüz bir korkuluğum
can pazarında canını arayan son fani
sonra solgun karanlıklar kapıların ardında
karanlıklar bile soluk
ecel terleri felç
gönül çıkrığımın kuyusudur zaman
sensiz bir andan diğer sensiz bir ana geçmenin
ölümcül sıkıntısında...

gözsüz bir korkuluğum
ağzım büyük
sözcüklerimin menteşeleri çürük
kurda kuşa yol veriyorum
haykırmak için hayata adını
ekinsiz
harmansız
bu sonsuzluk tarlasında...