Gözleyen Şiiri - Ali Kenan Erdem

Gül, gözlerinde ağlamasın kıyılar,
Kumlarla sarmaş dolaş dalgalar köpürmesin.
Ayak izlerinde bulurdum sevda kokan zerreleri,
Çiğneyip geçseydin, kumlarım sararmadan.

Bak, enginlerinde boğulmasın umutlar,
Ufukta kara gözler, silüetler korkutmasın.
Gidişin gibi sonsuz, geldiğin kadar yakın
Arşınlayıp ölçseydin mesafeler belirmeden.

Bulutlara el sallarım, yeryüzü yalnızlığımla.
Sarmalarım bulut yüklü kederlerim gitmesin yabana ele,
Bilmesin isterim, kimse duymasın hicranımı.
Rahmet yağsın içerim, çamur tadarken dışım.

Dost yeller getirsin, alsın benden zilleti, sana uçursun.
Kara gökler kül rengi bulutlarla dolsun ne çıkar,
Bitmez bu yokluk bilirim, yokuşların ardında yokuş var.
Sağ kalanlar görsün çiselerimi, yağsın yağmurlar.

Sanki, düş sonrası uyanmış, gibi mahmur gözlerle,
Kırpıştırdım gözlerim benden yana aktılar,
Bir mesafe sonrası görüp kıyımda sessiz,
Ağlayanlar neden hep benden yana baktılar...

Sığ kıyında huzur, derinde korku gözlerde,
Bilmesin ne ateş yanar, ne tüter artık gözlerde
Damlanın zerresinde, akan yaşlar gözlerde,
Beklenendir ufuktan, gelmeyen nedir gözlerde...

Yağ, yağmurlar kıyımda bitmeden yollar.
Gel demeni bekler, kucak açmış bu kollar.