ben madenciyim,
yüzümdeki tek beyaz yerdir gözlerim
tek ışık, sonundadır tünelin
durmadan ışağa doğru çalışan,
ama ışığa kavuşamayan
ben madenciyim
uzun seneler oldu güneş görmeyen biriyim
senin kömür gözlerinde, müebbet çalışan
bir madenciyim
Fulya ÖztürkKayıt Tarihi : 11.10.2013 22:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!