Menevişler yağdığında gözlerinden
Ben de ağlarım
Üzülme
Ağlamak yaraşır bana.
Buğulanmasın gülen gözlerin
Kıyamam.
Kristal kadehlerdendir alışkanlığım
Akşamlarımı aydınlat,
Ne yağmur
Ne çiğ tanesi değsin istemem.
Boranlar sana değil
Gecelere koyma kendini,
/ Uykularda olurum /
Gönlün bulutlanmasın
Yanamam.
Kırılmış renklerin ebrusunda ayamam
Bakışın puslanmasın
hareleri solmasın,
Uzak kal hüzünlerden
Sende iz bırakmasın.
Gülün derdiyse bülbülün çektiği
Kederlerinde gül sen.
Söylemiştim
Ağlamak yaraşır bana
Gözlerin yağmurlanmasın,
Dayanamam.
Kayıt Tarihi : 11.7.2005 21:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nevzat Erkol](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/07/11/gozlerinin-ebrusunda-ayamam.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!