İnsan hiç, doyabilir mi?
Sevdiğine...
Doyulmaz ki!
Sevgiye...
Doyulamazcasına...
İşte! bende öylece
Baktım gözlerine...
Güneşin, bir anda doğup,
Bir anda, batması gibiydi...
Yetmezdi!
Ama; ben yinede,
Gözlerini, gülüşünü,sesini,
Katık ettim; Özlem’lerime...
Biraz, vaktinden aldım,
Kendime...
Biraz, gözlerinden çaldım!
Haramdı!
Günahlara; bulandım!
V.Kayra
Kayıt Tarihi : 27.9.2023 00:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!