Gecenin ortasında yüzün parlarken gözlerimde
Aniden karanlığa çalardı yıldızlar
O güzel çehreni görmeyen sanatkar
Bilmez ki dünyaya kör gelir gider.
Ay kırılgandı ,gözlerine gülümserdi renkler
Gök, bir bakışınla kızıl rengine çalardı
Geceye sızan güneş kalbinden doğarken
Kanatlanırdı göğüs kafesim aydınlığına
Gözlerinden gizemli sayfalar akar damarlarıma
Mahzun kalır kitaplar arasında ki aşıklar
Çiçekler yurdunda yalnız senin kokun var
Sanki binlerce yıl ötesinden yadigar.
Bil ki bu sevda dayanılmaz bir ağıttır gözlerinde
Tarihe düşsün o esrarlı yangın
Abı hayata uçan kuşların kanadından
Zamanı sonsuzluğa bağlayan mahşere kaldın
Kayıt Tarihi : 11.11.2022 14:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!