Gözlerindeki Sır Şiiri - Burak Er

Gözler hakikati konuşur
İstese bile sahtelikle bakamaz
Derinliklerinde saklar söyleyemediklerini
Hislenir baktıkça gerçek dışı dünyanın öbür yüzüne
Ben de baktım gözlerinin içine
Ulaştım sakladığın tüm sırlarına
Korkunun ve düşlerin hükmettiği gözlerinde
Gördüm dehşete düşüren yarınları.

Aşkı gördüm gözlerinde sevgili
Mutluluk veren,
Hayata tutunduran,
Derin derin yaşanan o aşkı gördüm.
Ayrılığın akıllardan bile geçmediği,
Beraberliğin hep süreceğini sandığım zamanları gör-
düm.
İnsanoğlunun
Kanun olarak tanımladığı aşkın
Kanunsuz cezası mıydı ayrı düşmek?
Ceza çekmek düştü payıma gönül hapsinde
Af çıkmasını dört gözle beklemek…

Nefreti tattım gözlerinde
Belki bana, belki hayata karşı
Bakışların dehşete düşürmüştü sana düşkün bedenimi!
Bana düşense geceleri seni acı acı anmakmış…
Hep de böyle olmaz mıydı zaten?
Her aşk pastası nefretle süslenmez miydi?
Her sevgi ardında kötü izler bırakmaz mıydı?
Delici bakışlarında tattım hayatın tüm yönlerini
Ve kavradım acı yoldan o puslu gerçeği:
Aşk,
Nefretten önceki son durakmış…

Dilin sustuğu yerde başlar gözler konuşmaya
Sonu kötü biten romanlar yazmaya,
Buhrana sürükleyen şarkılar yaratmaya,
Ölümü düşündüren zor zamanlardan geçirmeye
başlarmış.
Şiir oluverir gözlerinin dayanılmaz ruhu
Cebimden sigarayı,
Mürekkebi kalemden çıkarıverir.
Seni anlatan her şiir gözlerinden alır ilhamını
Seni çizen her ressam çehrenden görür dünyayı
Benim içinse seni anlatmak son vermektir canıma
Altında ezildiğim düşüncelerim toprak oldular mezarıma
Çünkü
Her şiir bir intihar mektubudur.

Meğersem beni izliyormuş uzaktan düşüncelerim
Beni süzüyormuş çaktırmadan çok istediğim huzur
Belki alaya almışlardır beni, kim bilir?
Peşinden koşmamı bekliyormuş sevgiler
Yâd edilmeyi bekliyormuş meğer eski zamanlar
Dünyaya dönmek istiyormuş ölüler
Ölüye dönmeyi bekliyormuş dünyalılar.
O zamanlar anlamazdım
Bayram sabahları neden mezarlıklara gidilir?
Neden dua edilir geçip gidenlere?
Neden bölünür ruhların ölüm uykuları?
Şimdi kavradığımda gözlerindeki gerçekleri
Anladım neden can atarmış zehirli iğneye idamlıklar.
Oysa ben mutlu olurum sanmıştım
Yıkılınca Berlin Duvarı.

Erdim zihin dokularının kemaline
İşte şimdi yaşamak daha zor, daha anlamlı.
Alın yazısı mıydı yoksa
Sırların kuşattığı dünyada
Bir avuç sevgiden mahrum kalmak?
Kader denilen olgu gerçekten de aşılmaz mıydı?
Her aşk intikamla bitmek zorunda mıydı?
Güven ihanete bulanmak zorunda mıydı?
Güzel günler yerini buhrana bırakmak zorunda mıydı?
Kaderin aşılmaz duvarlarını yıktığımda
Gözlerine bakıp güleceğim sevgili!
İşte o zaman sen de görmeye başlayacaksın
Gözlerimin içinde saklı tüm gerçekleri…