İzin almadım ’ki! Gözleri ne baktıkça ısınmaya…
Oysa her sabah adının ilk harfini sakladım avuçlarımda.
Şimdi benliğim çelimsiz bir sokak kedisi
Sisler çıkmazın da kol kola girmiş beni bekleyen it sesleri.
Korkmuyorum ne de üşüyorum artık
Söndür, söndür lütfen, gereği yok baktıkça ısındığım gözlerinde ki ateşe…
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta