Gözlerinde yok olmuştu Şiiri - Oktay Çekal

Gözlerinde yok olmuştu…

Güneş çok sıcaktı. Ansızın gün kızıla hava fırtınaya döndü
Yağmur giyindi hayat titredi yüreğinde sevginin…
Camdan seyretti selin alıp götüren o sessiz gözlerini,
Bir çığlık gibi elleri düğümlendi eklemleri kitlendi, tende sustu sanki…

Bakışları anlamsız bir ufuk çiziyordu, öteler sarıldı duygularına bir an,
Enötelerinde gizli şehir var gibi, görünmez seslerin yanılgısı çınladı,
Adımsız yürümeler başladı ruhunda, ulaşamadığı doruklara doğru,
Beden kodesinde hüküm giymiş sevgiler vurdu, bir daha öldü içinde…

Karanlık tüneller sardı hayatını baş üstü yarasalar seyrediyordu, yabancı biri gibi,
Beden dilindeki hicran nağmeleri keman tellerine dokunuyordu,
Yanık bir siren gibi artan sesler yankılanıyordu tüm yamaçlara,
Sonra tekrar düşerek dalgalara teslim oluyordu, istemsiz kabullenerek…

Bodrum katında sis alacalı küller uçuyordu sanki birini arıyor gibi
Gıcırdayan her basamak yaklaşan bir korku gibi yakıyordu genzi,
Karanlık öğretilmiş gibi rolünü oynuyordu, tastamam fırtına sisine yaslanarak,
Gölgeler mum ışında anlamlı birer tango yapıyordu, rüzgârın esintisinde…

İçindeki sevgi susmuş bir çocuk gibi bastırılmıştı, umutsuz yüreğinde,
Kanıyordu damla damla ruhundan akıyordu san ki, acıyordu canı,
Elinden oyuncağı alınmış bir çocuk misali incinmiş yüreğinde uyuyan
Aşkı uyandı; bir den baktı öylece, sevgisi yıpranmış gözlerinde yok olmuştu…

Oktay ÇEKAL
05.05.2012-19.07