Gözlerinde kaybolurum Şiiri - Sabri Polat

Toprak, kahverengi ile karışık, bitkin, yeşil
Kollarındaki bu yabancı; yaşlı, çirkin sefil
Yer yarıldı, koynuna girdin, dünyam karanlık
Gökyüzü senle bir bambaşkaydı, şimdi açlık
Gözyaşının esaretine, hayalinle başbaşa bırak
Susma! Uyandır, yeni baştan başlasın bu aşk

Yaban, yaban eller, saçlarının; tenini okşar
Bir başka gözler gözlerinde intihar eder
Ve ben bu soğuk şehrin ortasında kaybolurum
Yanar gözlerimin önünde bu koca şehir
Anlamsız, ekmek, su, hava
Beni benle beraber yüzüstü çaresiz bırak
Bırakma! ayakların altında titrer, bu aşk
Öp başının üstüne koy, sensiz dayanır mı bu yürek...

Adım adım seninle büyür, sensiz sabahlar
Sana geldiğim yollar, sensiz geçen yıllar
Bir kestirme bir kısa yol, yok mudur? anılar
Kızma! bana ne olur gizleme sevdiğini
Kısma gözlerini...
Ben gözlerinin içinde kaybolurum

Şafak vaktinde, kuşlar yuvasında uyanır
Güller koksa, papatyalar uyansa uykusundan
Gelip kapımın zilini çalan ilk sen olsan
Açsam kapıyı sonuna kadar...

İçine girsen, bir daha çıkmayacasına
Baharın geldiğinin haberini ... Sevincini
Gözlerin gülüyor kiraz çiçeğim
Gözlerinin içinde kendimi sende saklı görsem
Kısma gözlerini...
Ben gözlerinde hayat buluyorum