Gözlerin...
Beni kendime düşman eden iki suskun çağrı.
Ne söylesem eksik kalıyor o bakışlarda,
Ne yazsam, yine de senin kadar güzel değil…
Bir akşamın içine gizlenmiş gibisin,
Bir hüznün en duru yerinde,
Ve ben her gece sende başlayıp,
Sende biten bir rüyaya uyanıyorum.
Ah, Bilsen...
Senin gözlerinde sustu bana dünya.
Bir çift kirpik aralığında asılı kaldım ben,
Ne ileri gidebildim, ne geri dönebildim.
Bir suskunluk var teninde,
Anlatılmamış bir hikâye gibi,
Ve ben o hikâyenin,
Hiç yazılamayacak sonuyum belki de.
Sana her baktığımda içimde bir şey yanıyor,
Bir arzu, bir özlem, bir teslimiyet.
Sanki beni seninle sınayan bir kader var,
Ve ben o kaderin şiirini ezberliyorum her gece.
Yanağına düşen ışık bile beni kıskandırıyor,
Senin tenine değiyor ya önce o…
Ben uzaktan sadece bakıyorum,
Ve bakarken içimden sessizce seni seviyorum.
Kayıt Tarihi : 2.5.2025 19:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!