Gözlerin yetimhane sessizliğindeydi

Gözlerin yetimhane sessizliğindeydi sevgilim,
Bu yüzden sığınmak için aceleciydim.
Ah! Öylesine kimsesizdim
Ben seni en çokta kimsem olman için sevmiştim.
Sen beni incitecek en son kişi bile değildin
Şiirlerimin satır aralarından sızan özneydin
Kalbimdeki kalabalığın bir tanesiydin
Sen önce konuşmayı öğretip, sonra cümlelerimi çalandın.
Sen her bir hücresinde ihanet barındıran adamdın.
Ceplerinde dahi yalan taşıyacak kadar arsızdın!
Sol yanımda sabahlayışını sevmiştim,
Sol yanımın sağ yanımı utandırışını.
Gözlerinin mavilere ihanet edişini,
Aşk derken aşkın hakkını verişini sevmiştim.
Sana şiir yazdığımda, beni 3. Tekil yapan,
Sen şiirlerimde barınan o kalpsiz adam.
Ben sana adam derken,
Cümlelerin alaycı gülüşünü hissettim.
Pardon düzelteyim;
Ben seni bu aşkla adam ol diye sevmiştim.
Adam olamadan gittin sevgilim…