Gözlerin Vurgulu Şiiri - Kağan İşçen

güz kırgını bir aksanı var bu sevdanın
eski fotoğraflarda kalan
griye çalan bir sapsarılıkta
gülüşleri zaman mağduru
havasız oda kokulu eski yorganlar gibi
desenleri hatıralarda çizik çizik

latin müzikler biriktirdim ellerimde
ılık yaz meltemleriyle okşamak için saçlarını
yüreğimde melez kaygılar
yalınca yabanca yalnızlığına

döneceksin diye hep
yurduna uzak ağıtlar derledim
yeniden yeniden
tekrar tekrar gitmelerine
bil ki sana olan sevgimdir
kendine kaçışlarının coğrafyası
ve nereye gidersen git
orasıdır acılarımın canevi
gelirsen canımı da getir
gözlerin vurgulu
her göz kırpışında atsın kalbim
sonsuzluğa...