Gözlerin Getir Şiiri - Ali Kınık

Gözlerini getri yarı umtsuzluguma
Yaprak gibi döküleyim önüne
Solayım, beter olayım
Gözlerini getir,
Öleyim...

Bilmeden çocukça sevildigini,
Ve bayram sabahınca beklendigini,
Kaf Dagı'ndan güneş getirir gibi,
Gözlerini getir.
Getir gözlerini,
Öleyim...

Kimsesizim İlk kez bu kadar suskunum
Sana söyleyemiyorum
Yıldızlara uzanmışım her akşam
Ve baglanmış
Ve kınanmış
Ve karşında hep yitirmişim
Ne olur
Gözlerini getir
Öleyim...

Ben biraz şairim, biraz divane
Çarmıha gerseler öldüremezler
Sırrım saçımda degil yüregimdedir
İstersen dost, istersen düşman gibi
Gözlerini getir
Ustam! getir gözlerini
Öleyim..

Ben yine kaybettin, görmüyormusun?
Şafak yangınından yaralı çıktım
Ve ben ustam,
Gözlerinle yakılası bir şiire başladım
Kaçtıkça sana döndüm
Ve artık gülü bıraktım,
Menekşe yapragını
Kitaplarımı,
Suskun maceramı...
Bu şiir bitsin
Bana, peşinş bıraktıgım bir hayatı degil,
Gözlerini getir.
Ustam! getir gözlerini,
ÖLEYİM...