Dillerin konuşmuyor, bakışların susmuyor.
Neler söylüyor, neler anlatıyor gözlerin.
Kaşların gerilmiş yay, kirpiklerin ok olmuş,
Delik deşik sinemi kanatıyor gözlerin.
Buğulanmış ırmağa, göle benziyor göle,
Sanki bir çift kelebek konmuş kırmızı güle,
Sözlerin efil efil bir rüzgâr olsa bile,
Yakıyor yüreğimi, kaynatıyor gözlerin.
Karanlık gecelere doğan bir ışık gibi,
Öksüzkalan sevdama, bir sıcak beşik gibi,
Gül dalına sarılmış, taze sarmaşık gibi
Baktığında, canıma can katıyor gözlerin.
Terkedilmiş bir hanın, unutulmuş hancısı,
Ağlayan gözlerimin damla damla incisi,
Sensiz kalan gönlümün tükenmeyen sancısı,
Yüreğimi yerinden oynatıyor gözlerin.
16.09.2002
Ahmet KurnazKayıt Tarihi : 16.9.2002 22:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Kurnaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/09/16/gozlerin-2-4.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!