Gözlerin,.. Şiiri - Hasan Belek 2

​Geceler ruhuma, perde çekerken
İçimde bir alev, yavaşça söndü
Karanlık göklere, feryat ederken
Gözlerin güneşi, gördüğü andı.

​Sözlerinle aklım, hepten karıştı
Yüreğim aşkınla, coştu, barıştı
Kurumuş toprağım, sele alıştı
Ruhum o deryaya, severek kandı.

​Evrenin sırrını, bana getirdi
Melekler bu aşkı, gökte bitirdi
Sanki mecnun olup, yolda yetirdi
Aklım bu sevdayı, bir oyun sandı.

​Bir bakışın yetti, alev almaya
Aşkının içine, hemen dalmaya
Kor dudaklarında, mesut olmaya
Bütün hücrelerim, seninle yandı.

​Ne fırtına gördüm, ne de boranı
Yıktı geçti gönül, denen viranı
Bulamadım böyle, aşkla vuranı
Sessiz bir kıyamet, bir son tufandı.

​Söz dinlemez kalbim, asiydi başta
Akıl sır ermezdi, bu gizli yaşta
Savaş bitti artık, o tek bakışta
Kaderi yazdıran, O'nun fermandı

​Hasan der, bu sevda, yoldan döndürmez
Yanan ateşini, kimse söndürmez
Senden başkasını, asla güldürmez
Gözlerin hem cennet, hem de cihandı...

Hasan Belek
11 Ekim 25-Akçay