Gözlerin Şiiri - Serpil Koçar

Gözlerine bakıp durdum, her gün hayaller kurdum,
Duygularım sersefilken senin gözlerinde kayboldum;
Şükürle avundum, yıllar geçerken ben sende hayat buldum,
Gözlerine kapıldım, bakışlarında saklandım,
Her anınla içimde bir dünya açıldı seninle.

Bilseydim gözlerinde eriyip tükeneceğimi,
Bakar mıydım uzun uzun o derya gözlerine?
Ummanlar kadar derin, uçsuz bucaksız,
Daldım… İşte gidiyorum gözbebeklerinde,
Sonsuzluğun kıyısında savrulurum her bakışında.

Boşluktayken yüreğim, gördü gözlerini,
Hayatı tesbih yapmış sabır çekerken;
Bakışlarının girdabına kapıldım tamamen,
Hayatın kahpeliklerini unuttum gözlerinde,
Seninle her yara iyileşti, her sızı sustu.

Kaç kara kışın ardından geldin bana,
İnan bilmiyorum, tek gerçeğim oldu gözlerin;
Baharın cıvıltısını, coşkusunu getirdin gönlüme,
Gözlerinde uçuşur durur kalbimin kelebekleri,
Seninle her an yeniden doğdum, yeniden sevdim.

Olmayan şansı, mutluluğu verdin bana,
Bakışların mehtabım, güneşim, ayım oldu;
Kirpiklerin ok oldu, saplandı yüreğime,
Aşka olan inancımı kaybetmişken çıktın karşıma,
Gözlerinde kaybolmak, en tatlı teslimiyetim oldu.

Gözlerin hayat verdi, renk kattı yaşantıma,
Şiir kokuyordu bakışların buram buram;
Yazmamak ihanet olurdu sana sevgilim,
Suç değil bu, senin gözlerin bu kadar güzel,
Dalıp kayboldu yüreğim bakışlarının deryasında.

Gözlerinle girdin ömrüme, ansızın benim oldun,
Bakma bana öyle… Yar, bakışların okşuyor yüreğimi;
Şiir olup dökülüyor kalemimden her mısra,
Başkasını görmeyecek kadar kör ettin beni,
Gözlerinde kaybolmak… İşte en büyük mucizem.