gönül bahçende açtığım çiçeklere
sevgiyle bakıyor musun?
onların kokularını içine çekip çekip de
beni özlediğini söylüyor musun?
ellerinle dokunup dokunup da
güllerimi sevip okşuyor musun?
hasretinle yandığımı düşünüp de
şairim seni seviyorum diyor musun?
sevgili şiirim çok şeye alıştım da
ne sensizliğe ne de yokluğuna asla
eğer düşlerimde olsa da
göremeseydim seni
aşkınla kavrulurken buralarda
çıldırırdım delirirdim vallahi
her gördüğüm bahçedeki
çiçeklerden birine
senin adını veriyorum
oradan her geçişimde de
durup durup da
gözlerimle seni okşayıp seviyorum
sanki karşılık verircesine
her bakışımda sana
sen de adeta gülümsüyorsun bana
açıyorum kollarımı senden yana
birdenbire atılıyorsun benden tarafa
inan ki ikimiz de ayakta
sarılıyoruz birbirimize sımsıkıcasına
hem de hiç ayrılmamacasına
umutluyum bir gün seninle mutlaka
kavuşacağız bir yol ağzında
ondan sonra da anlarsın ya!
27.01.2006
Hüseyin Erdoğan
Kayıt Tarihi : 27.1.2006 09:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!