gözlerimin caddelerinde hayalden evler yapıyorum
alnımda kara leke,pencerelerde siyah perde
perdeleri soyar gibi sıyırıyorum camlardan
“gülün dikene secdesince”günahlaşıyorum
aklımın sokağında yol göstermiyor fenerler
kalıptan kalıba girip çıkıyor düşüncelerim
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
sorumluluk duygusudur ruhu böyle sıkan. tatlı yaşamak sevincinden uzak kılan insanı içine düştüğü açmazlar. olsa olsa budur diyorum ey şair. bu güzel şiirinizden ötürü kutlarım.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta