Gözlerimi Yaktın Gitme Diyorsun

Ay ve güneş yağmur ve kar
ayışığında sen dışarıda rûzigâr
kutsadığım aşkım
içimde gezinen bu sancılı nâr
gitme diyorsun

gönül kapında ölü kaldı gözlerim
her seherde sana çıkar yollarım
sensizlikten lal olası dillerim
sözlerim kaleme yansın
dileğim duam belleğim ezberimsin
nasıl sevme diyorsun

hep yakındı ölüm
belki de yakışmadı nedametsiz yaşlara
sarılıp masumiyetine beyazın
erişsem diri topraklarına
ve aşkın ulvi sonsuzluğuna
uzanıyorum gece teneşirine ayazın
haydi ölme diyorsun

toprağı kokluyorum sensin
taze bir yaz yağmuru durgun
yeşil sulara düşüyor şavkın
kalbimde kuş telaşı bir yangın
yüreğim üşüyor

koşuyorum bir incir yaprağı sarıyor seni
sen güzel kadın kanayan gül dikenim
serin söğüt gölgelerinden İstanbul esen
ürkek gurbetim titrek hasretim

gözlerimi yaktın
gitme diyorsun

14.07.09