ağlarım! gözlerimi göremezsiniz karanlıklardan
ve anama anlatamazsınız anlamaz acısından
ağlarım! gökyüzü buluttur tavanım ciğer buğusu
ve öyle her şafak giremez dardır pencere camımdan.
rüzgarın sesi, sızısı başka bu dört duvar arası
çelikleşmiş beden, çelikleşmiş iğleşmez dev yarası
kaç kişi geçti aklından, kaç kişi bu gece yarısı
ağlarım! belki anı can bulur sesimin tınısından.
şimdi zaman hep senindir çünkü yaşlanan senin ömrün
bu solan daldaki karanfil senindir, bu senin gülün
çelişki içinde öylece hak gibi duruyor zulüm
ağlarım! yol açılır elbet göz yaşımın akmasından.
nice zaman bu duvarda gidenlerin yüzleri asık
sanki hak, hürriyet öldürülmüş bu mekanda ne yazık
geceleri hüznüme devamlı sırdaş olan bu fasık
ağlarım! belki gelir her daim düşlerimin ardından.
anlatılmaz bir hikaye, anlatılmaz romandır hayat
paylaşılmaz sevgi, sevdalar rutubetten burda bayat
ve uzak şehirler, sevgililer ve kurşunlanmış sanat
ağlarım! belki şiirim olur, hür düşer dudağımdan...
20.02.2009
Erdal TaşköprüKayıt Tarihi : 26.2.2009 20:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!