Gözlerime Düştün Alev Olup

Gözlerime düştün alev olup yangın yangın,
İçimden geçti varlığın
Ve hep bana uzaklardan baktın.
Elim sana uzanırken,
Uykulardan uyandım.
Hayal değildin sen,
Ben zaten gerçeklerle yaşamalıydım.

Neden sonra yüreğime düştü kayboluşun,
Kendimde aradım seni.
Uzattım koynuma gözyaşalrımı,
Öylece baktım
Ve farkettim gönlümün en ıssız yerinde,
Kalmak istediğini,
Ama ben izin vermedim.
Çünkü sen en değerlimdin.

Aldım avcuma seni,
Orta yerine bıraktım kalbimin,
Ama yeniden kaybolup gittin bir anda.
Yüzümü döndüğüm vakit,
Güneşin battığı yerde gördüm seni.

Ne kadar çok kaçtıkça sen benden,
O kadar çok içime yuvarlanıyordu sevdan
Ve ben bunu bildikçe daha çok eriyordum,
Daha bir bağlanıyordum.
Sen de bunları bildiğin halde
Benden inatla kaçıyordun,
Beni sevmiyordun.

Bense her zamanki gibi bunu bildiğim halde
Kollarımı sana açıp hep bekliyordum,
Ama sen,
Sen benim dünyamdan inatla kaçıyordun...