Aramızda dağlar, Denizler olsa geçilir.
İnsanlar var aşılamayan,
İnsanlar var geçilemeyen.
Sen!
Beni Dünyaya bağlayan yegane köprüsün.
Sen!
Dilimden düşürmediğim bir coşkun ezgi;
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Sen!
Beni Dünyaya bağlayan yegane köprüsün. İşte budur.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta