Zamana bırakmak yerine,
elimin tersiyle itip,
çekiyorum kendimi zaman’dan...
Dilimde Besmele’m, Cenneti gördüm gözlerinin pusunda,
yüreğimin kepenklerini araladım,
korkma,
gir diye...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta