BAHARA ÇEKİLEN NEFES GİBİ
Akşam olur bir ateş düşer içime
ben yanarım, sen yanarsın, gece yanar.
Küller savrulur rüzgârın defterlerinden,
her yaprakta eski bir masal yanar.
Gözlerin, kıvılcım düşmüş bir deniz,
Nefesin, köz tutan ince kıvılcımlar.
Adını anmak bile yakar dudakları,
susmaksa yangını daha da sarar.
Ve biz, bu yangının tam ortasında,
küle değil, ışığa döner bir iz oluruz.
Her yanışta yeniden doğar ateşimiz,
gece yanar, sabaha taşar nefesimiz.
Sabahın ilk rüzgârı değdiğinde tenimize,
ateşin külleri gül kokar sessizce.
Ve biz, yanışın ardından kalan
en parlak ışığı taşırız gözlerimizde.
21/09/2025
03:03 #wahran
@demlenmisSiirler
(576)
Demlenmiş Şiirler 2
Kayıt Tarihi : 28.9.2025 21:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!