diz çöküp başımı eğdim
kabullendim gökyüzünü bu gece
bu kadar siyah olmasının sebebi ne?
işkillendiğim iki şey var
onlar da senin siyah saçların ve hep siyah giymen
ben başka şehirde
sen başka bir devirde
boş bir duvara odaklanarak
senin baktığın suların en dibinde
ellerim cebimde
ismin dilimde
zehir içkimde
ölüm meleği evimde
aşkım teninde
gözler seyirde
umut fakirde
savaşım ta kendisi olan
ölümün rengiyle
sesin hala ezberimde
ne istersem söylüyorsun
ve emin ol ki bitmiyorsun
senden uzak olmamın en güzel yanı bu
ben hiç üzülmüyorum
kirpiklerimdeki en ağır yük sanırım bu gece
gözlerim gözlerine varamıyor
aynaya bakarken gözlerim kapanıyor
gözlerim kararıyor
dünyam kararıyor
bunu bilmiyosun
Murat Ecevit
Kayıt Tarihi : 31.1.2021 15:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!