Gözlerim gülmez benim

gülmeyen gözlerim var benim
dışarıda yağmur gibi dinmeyen
bir hayal olacak sevinmek
güz serinlikleri dolacak belki
içim içime sığmayacak
dolu dizgin acılarla bürünerek
gizlenerek geziniyorum
herkesin güldüğü yerdeyim
yazık ki kapanmaz yaralarım
ışık düşmüyor güneşimden
göz kırpıyor zalim şehir
bende ayrılık acısı
hissetmiyor elim dilim
korkusuzluğumu hançerliyor
yağmur
yorgunum sürüklenmelerden
bittiği yerdeyim umutlarımın
bahar elbet gelecek diyor
kahve gözlü sevgilim..

Mustafa kaya
25.12.2012 / Çengelköy