Son Bahar’da kırlara çıktım,
Her şey...
Renk değiştirmiş,
Tıpkı ülkemin insanları gibi.
Geniş bir düzlükte,
Azalan güneş,
Titreten soğuk,
Hüzünlü umutlar,
Kaçışan bulutlar,
Birde hayatı bekleyen,
Kuşları gördüm.
Karalar içinde,
Kaya görüntüsünde,
Rüzgâra inat,
Yere yapışmış,
Çobanlar buldum.
Yaşları genç,
Kendileri emektar,
Gözleri bahtiyar,
Halleri tarumar...
Ah...ah...
Köylü milletin efendisi,
Devletin kölesi,
Bilmem ki kimin nesi,
Çözemedim gitti..!
25.09.2015,Ortalıca,Tosya
Hasan ArpaciKayıt Tarihi : 15.10.2019 00:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!