gök devriliyor sanki elemli tufanlarla
ahhhh gözleri aşka gülen sevgili
nerde kaldı dizginlerini çözerek aşkla eriyen yüreklerimiz söyle...
biliyorum bir gün dinecek bu fırtına
sönecek içimi kavuran alevler
sevdamın deprem sonrası artçıları bunlar
azgın sularıın da çekilecek kıyılarımdan
şaha kalkmış kükreyen sevdanla doluyum şimdilerde
koza gibi sarmış kaplamışsın tüm benliğimi
asıyorsun beni yüreğinin darağaçlarında
anıların paslı kokusu var havada
öğrendimki,aşk gönlün mahzeninde demlenerek yıllanmakmış
hüzünlü düşler içinde yok olmakmış,
kızıl şafakların solan yanına yalnız yürüyüp koşmakmış.....
Kayıt Tarihi : 24.1.2014 18:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!