Gözleri Şiiri - Orhan Sönmez

Elli beş yaşında buldum O sarışını
Bakışı harlıydı yaktı mavi gözleri
Sunduğu zehire çaldım ben kaşığı
Ok gibi kirpikle kalem gibi kaşları

Sarı saçlarına yıldızdan taç takınca
Yüreğe nehirlere gözlerden akınca
Unutulmuyor mektupları yakınca
Yaşları dökerek baktı bana gözleri

Savunmasız halde aşka hazır durana
Mağrur gözle pembe hayaller kurana
Terk edilince iki dize durmadan vurana
Of’ları çekerek bakıbda durdu gözleri

Eritip bitiren acımasızca bakışlarına
Yüreği kül eden O volkan yakışlarına
Beklenmedik anda aniden çıkışlarına
Nazara boncuğu taktıda gitti gözleri

Bir dokuna bilsem pamuktan yüze
Sarılsam boynuna yaslansam dize
Senin için yazdım hepsi şiirden söze
O güzel düşlerden çekti beni gözleri

Oysa seve seve verirdim ona canı
Meğer bakışıyla emmiş damarda kanı
Ne bir umut kaldı bende ne de bir anı
Vuslatı beklerken ömrü bitirdi gözleri