Hayatı çözmüş bir insana göre gülümsemek bir olgunluktur. Bazen bir lütuftur, bazen öfke, bazen küfür; bazen peki der gibi her darbeye, her yaraya, her acıya, her haddini bilmeze. Bazen bir mesafedir, dilin yorgunluğudur. Gülümserken gözlerin ifadesi önemlidir. Sevdiklerine gülümsüyorsa daha sıcak ve sevgi dolu; merhamet yüklü ışıl ışıl bakar, eğer kızgınlıktan gülümsüyorsa içinde öfke isyan çığlıkları kopar ve kırgınlık varsa sabır suskunluklarında ise incitmemek için gözlerinde hep çaresiz bir hüzün vardır...
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta