Gözler Yalan Söylemez Şiiri - Affan Ceylan

Sen ömrünü ver, o sana günahını vermez
Herkese laf atar ama kendini yermez
Ruhu kupkurudur onun, kalbi işitmez
Ateşi yalan olanda, körük hiç bitmez

Senin ne yapıp ettiğin, onun aklını çelmez
Hele sen ne yapıyorsun ? Hiç umuruna gitmez
O oldukça akıllı, senin laflarına gelmez
Bacası açık olana kapıdan girilmez

İyi ve kötü nedir ? Asla bilmez
Bazı yemekler tencerede pişmez
Sen seviyorsun diye kaftan biçilmez
Her çiçek her toprakta yetişmez

Onun gözleri camdan, ne gördüğü bilinmez
Emin ol, gözlerden gerçek silinmez
Verdiğin emeklerin binde biri değmez
Onun ağlaması hiçbir zaman dinmez

Gözler yalan söylemez, derler
Hoop, o lafı bir kere yerler
Pencerem sona kadar açık ama
Sahte ışıklara izin vermez perdem

Vücudumdan eksik olmazdı neşe
Aldım silahı, vurdum peş peşe
Zar zor uyandım, hepsi rüyaymış
Kendimi dinledim, verdim ateşe

Gerçeklere kim kıymet verir ki ?
Bak, kalabalığın içinde yapayalnızım
Hayır ! Benim gönlüm, senin gibi ayran değil ki
Her gece başkasında kalamaz kızım

Sence de sensiz yapamaz mıyım ?
Nerdeyim ? Beni bağlayan karalardayım
Sence, istesem buradan kaçamaz mıyım ?
Kaderi, senle yeniden yazamaz mıyız ?

Kafamı duvarlara vurdum, aktı pekmez
Duruma alıştı ruhum, beni kimseler sevmez
İki iki daha dörttür, sekmez
Salaktır gönlüm, bir kere doğruyu seçmez

Kimseler için gururunu yerlere sermez
Yalancının mumu yatsıya kadar sönmez
Artık gönlünde kimseye yer vermez
Çünkü, gözler gerçeği bir kere söyler

Gözler yalan söylemez, derler
Hoop, o lafı bir kere yerler
Pencerem sona kadar açık ama
Sahte ışıklara izin vermez perdem

Vücudumdan eksik olmazdı neşe
Aldım silahı, vurdum peş peşe
Zar zor uyandım, hepsi rüyaymış
Kendimi dinledim, verdim ateşe