Gözlemek Şiiri - Abdurrahman Yüksekkaya

Seni gözlüyorum senden habersiz
Kimse görmeden seni işaret ediyorum
Sevmiyorum senden başkasını
Rüzgar savursun saçlarını
Seni gözlüyorum kimseye hissettirmeden

Seni gözlüyorum senden habersiz
Başımı alıp gidiyorum çıkmaz yollara
Her attığım adımda dudaklarımda ismin
Gözlerimden bir türlü silemediyim resmin duruyor
Bilmeden bilinmeden seni gözlüyorum

Hapsettim kendimi sensiz,senden habersiz
Her boş kağıtta gözlerin çizilir
Bakmaya doyamadığım,her baktığımda hüzünlendiğim gözlerin
Her dilde güzel söylenir ismin,her tende güzeldir gözlerin senin
Seni gözlüyorum senden habersiz

Anlayamadığın anlamlandıramadığım bir gözleyiş
Dilsiz bir dilenci gibi seni dileyiş
Sevgi, aşk beklide ölümdür adı
Herkeste farklı bir söyleyiş

Seni gözlüyorum kendimden habersiz
Geçtiyin her yolda bir parçan kalıyor
Yol ediyorum geçtiyin yolu kendime
Ardında bıraktığın parçaları topluyorum ellerimle
Bazen isyan etmek geliyor içimden
Sen göründüğünde ne isyan ne de isyan eden kalıyor yerinde
Bir yaprağım savruluyorum sanki mabedinde

Seni özlüyorum içimde hep çelişkilerle
Ne olur çek perdeleri bir günden bir güne
Bir gün olsun pencereleri açıver
Kaldırmıyor artık omuzlarım bu yükü
Boğuluyor haykırmak istiyorum yüzüne
Seni senden habersiz gözlüyorum…