Her gün uğradığım yer, kıymalısından yerdim,
Bazen peynirlisinden her birinden severdim…
Çeşitleri çok fazla, patateslisi de var,
Pahalı dahi olsa şahsıma vermez zarar…
Dükkâna girdiğimde, gözlemeden isterdim,
Yapar ve getirirler, bol bol da çay içerdim…
Kimseyle de konuşmam, konuşsam sevecekler,
Rab’be aşk duyduğumu, bilip güvenecekler…
Her neyse laf açıldı, “Evlenmedim! ” demiştim,
Hiç evlenmediğimden belki yoktu niyetim…
Belki cesaretsizdim biraz da talihsizdim,
Bunları söylemedim, “Evlenemedim! ” dedim…
Suratlar asılmıştı, yanlış hesaplanmıştım,
Yüzüm onlara dönük, başıboş sanılmıştım…
Şahsımı tanıtmadım, şuyum buyum demedim,
İt kopuk mu sandılar, alındım ve gücendim?
Çalışanlar kadındı, annelerimizdendir,
Koca koca kadınlar, bir fark görmemişimdir…
Fakat şahsımın huyu, çayımı yudumlardım,
Gözlememi de yerken, onlara bakınırdım…
Elimde kâğıtlar var, aşk şiiri sandılar,
Bakıp da yazdığımdan, mana mı aradılar?
Aşk nedir tatmamışım, kedi, köpek beslerim,
Rab’bimi çok severim, onlarla ilgiliyim…
(2014)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 15.2.2014 04:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!