Gözdağı Şiiri - Emirhan Bayrakcı

dolunayı seyrediyorum akşam vakti
oyle ait degil ki gökyüzünün esmer karanlığına
balata kokuları
alayına agaclar
ufuk yemyeşil
insanlar görüyorum
delicesine kollarını kazımış insanlar
her köşe başını kirletmek buradaki vasfım
ayak diretiyorum
sürüyorum ayaklarımı
bulup çıkarıyorum insanları
evdeki o rahat resimlerinden
gözlemliyorum
anlıyorum bazı şeyleri
bazı şeyler
sandığım kadar özel değil
anlıyorum hayat filmlerden çok uzak
kitaplara sığmıyor yaşamak
anlıyorum
konuşmak benim için değil
susmaklardan geçiyor haykırışlar
ayılmak
her yağmur damlasıyla ayılmak benim işim
küf kokan lanet saçan sözlerle anılmak
iflah olmaz bir hayta sanılmak
oysa vazgeçmiyor bu saplantı
her taşı tekmeletiyor bana
her söze atlamak
her baharı kaplamak istiyor yankım
parmaklarım yorgun
bilmem hangi geceden
gümüşten şamdanlarla kasılıyorum
köşe bucak soyunuyorum köhne fikirlerden
böylece benliğim
o çılgın derinliğim
bir anlam daha kazanıyor