Göz ve Diz Şiiri - Ali Doğan Dağbey

Evrenim
Tanrım benim
Gözüme ve Dizime
Zeval verme
Ben görmeliyim
Sevmeliyim
Koşmalıyım
Taşmalıyım
Coşmalıyım
Aşkın ve yaşamın
Bütün sarp dağlarında
Yok olmalıyım…

Bilirim
Okurum
Yazarım
Notalar dökülür şadırvandan
Mermer havuza sevgilim
Bir tarihi nakşeder
Süt renkli bir bakışa
Sağır ve kör bir taşa
Bir ucunda cihan perver Atamız
Yanında uçsuz bucaksız doğa
Ve cihan dolusu insanlık
Öz be öz ailemiz
İnsanlık
Her insan bir çiçek
Her çiçek bir insan
Her çiçek bir can
Bir insan…

Söğüt dalı gibi sallanan cihan
Yaylada bir salıncak
Çayırda bir cızzan (*)
Bir ucunda sen
Bir ucunda ben
Ucunda cihan
Göbeğinde insan
Gelmiş de gitmemiş mi var
Ha o yana ha bu yana
Sevdalar verilmiş deli rüzgâra…

Hani ne diyordu atalarımız
Yel kayadan ne anlar
Öyle değilmiş be can
O yel o kayayı
O kaya o yeli
Öyle okşuyor ki
Sesi soluğu
Doğanın en güzel şiiri
Evrenin musikisi
Bir yandan kar vuruyor
Bir yandan yağmur
Islatıyor saçlarını
Bereket bereket
Tarla toprak
Pembecik suratı
Ve seni hatırlıyor
Seni anımsıyor
Gittikçe tembelleşen zihnim
Ey hayat sen ne güzelsin
Ey doğa sen ne cömertsin
Hem “Ati”sin hem “Ezel”sin…
Bak canım
Doğanın bağrındayım
Senin yanındayım
Önümde upuzun bir taraça
Yamaçlara sere serpe serilmiş
Dünyanın en güzel
Kokteyl salonu
Beş para ödemedim
En zengin benim
Hani ne demişti
Atilla İlhan
“Sen benim hiçbir şeyimsin”
Oysa ikimiz de biliyoruz ki
Sen benim her şeyimsin
Var mı ötesi…

(*) Uzun boylu Sedir, Kamalak, Çam ve Gürgen ağaçlarının bedenleri kesilir, tam ağırlık merkezinde bir göbek açılır. Açılan o göbeğe ayrık otu kökü yağı
ve kömür tozu karışımı bir akışkan (lubricant) sürülür.
Ortaya bir göbek direk dikilir. Tepesine bu tahterevalli misali denge ağacı oturtturulur. Cızzana binen çocuklar tarafından ayakları ile itme gücü, ilk ve devam eden itmeler, tepkiler (impetus) verilerek hareket ettirilen, 360 derece döndürülen ve “cızzan” denilen bu denge sistemi çevrilir, döndürülür. Çok keyiflidir. Karşıdan rüzgâr eser. Ve “cızzan” cızzz cızzz diye döndüğü için bizim Türkmen Avşar atalarımız
buna Cızzan adını vermişlerdir.