Göz Bebeklerin Ağlasın Boz Keklik

GÖZ BEBEKLERİN AĞLASIN BOZ KEKLİK
Bozulsun kü nağmeli okun sesiyle,gürültüsünde boğulduğum sessizlik,
Çıksın yaydan, boz kekliğin kalbi dururken gerilmenin haceti mi var?
Toroslar uğurlasın şakrak kuşlarını, peşi sıra tutsak turnalar sürüsünü.
Söz geçir haydi yiğitsen gücün yetiyorsa kuşan palarlarını,
Varmı güreşte bileğini yenecek,yok ki kuvveti kimsenin deli gücünden,
Yenildiğin yer, vururda durur yenilmem dediğin feriştah meydanında.
Zuhur ederde dirilir çöktüğü dip kuyulardan masalın korkusuz kahramanı,
Sırtı yer görmemiş, ne bilir burçtan düşen kelebeğin kanat yarasını.
Nişangahın azametiyle sevinirde, kekliğin nefesi kendine yeter,
Göz bebeklerin ağlasın boz keklik, akıt çer çöpten yuvana keder damlalarını.
Emsallerin uçarken harkuladeler ülkesine yuvasından,
Açılan kapının tokmak sesini senmi duyarsın?
Baş eğmiş kafeslerini döşündemi taşırsın?
Ara bul şimdi,hükümsüz ovalarda sil baştan.
İlişse de yüreğine ,yaslanılmış bir çınar dibi,
İzler kalmış kim bilir kaçıncı yıkık kilisenin asrından.
Seyretme uç,alda git kan oturmuş gözlerini,
Kim siler diye bekleme bozunla sil birikmiş kahırlı yaşlarını.
Ayrılma, tek kalmış yıldıza doğru göç ederken sürün,
Hani en başta süzülen sen değilmiydin boz keklik,
Alıp başını gidenlere yetişemez takattesin,
Kırılan zamanın tamir olmaz takviminde iç çekişlerin,
Hıçkırığın yırtar uykuya dalmış hümanın rüyasını,
Bırakta, göz bebeklerin ağlasın boz keklik,
Kanatlarına vuranlar vurmuşken can evinden,
Sende kıy, örümcek ağ bağlamış yuvaların manastırına,
Tarümar tufanından uçup geldin boz keklik,
Göz bebeklerin ağlasın bırakda ağlasın keklik.
07 Ocak 2025
Songül Canbaz Kaya