Herkese göre değişen haller,
neden, neye gülerler. Bir sis
perdesi ardında, yaklaşıp,
uzaklaşan hayaller. uçuk
bir gülümsemeye, göz
olursun, konsan da artık
bir bahçeye, yıpranma
son bulsun.
Sonra ne yapardık ve neyi
sorgulardık, oyalanmak da
gerek, neyi, kimden sorardık.
Gelecek uzaktan bakar, eğer
anlasaydık.
Yaram bugün içindir, can'a değen
benimdir, tedavisi kimbilir, uzak
uzakta kalsın, ne olsa, son elimdir,
şimdi, süren biçimdir.
14/08/2014
Gökhan OflazoğluKayıt Tarihi : 14.8.2014 14:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gökhan Oflazoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/08/14/goz-72.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!