Götür Beni Şiiri - Seyrani Göl

Konuşamadığım gecelerin içinden çekip çıkar.
Bir ses ver,
yorgun aynalara benzeyen yüzüm yeniden
insan olduğumu hatırlasın.

Götür beni,
çünkü bazen yürümeye hâlim kalmıyor.
Sen adım atınca,
benim yolum da aydınlanıyor.

Kış elbet gelir,
kar elbet yağar,
yalnızlık elbet kapıya dayanır.
Ama sen tutunca elimden
dünya bir anda küçülür,
yürek bir anda büyür.

Götür beni ne olur,
nereye dersen oraya,
yeter ki gitmek seninle olsun,
yeter ki içimdeki o çocuk
yine üşümesin.

Götür beni,
bir yaprağın saklı melodisine,
bir güzelin derinden gelen nefesine.
Yazdan kalma goncalarım var,
onlar ölmesin.

Kar taneleri düşmeden kirpiklerime,
rüzgâr sözlerimi savurmadan dağlara.
Bir adım ötede belki bahar saklanıyordur.
Beni ona götür.

Yeter ki tut elimden,
yeter ki gecenin kapıları
bir kez daha üstüme kapanmasın.

İçimde dalga dalga büyüyen o çağrıya.
Belki bir ışığın ucundayım,
belki bir sesin eşiğinde.
Kış gelirse varsın gelsin,
sen yanımda durunca
kar bile ateşe döner içimde.
S.GÖL