Götür Beni Şiiri - Selda Öztürkmen

Götür beni sevgilim!
Hani,sevenlerin kırk gün kırk gece düğünle
Muradına erdiği,
Kalanlarınsa kerevetine çıktığı,
Bir varmış,bir yokmuş zamanlara,
Yani, masallara...

Götür beni sevgilim!
Hani,senin top peşinde koşup
Çamurlarda yuvarlandığın,
Benimse evciliklerde doktor olduğum yıllara,
Yani,çocukluğumuza...

Götür beni sevgilim!
Hani,babaların amansız hastalığa yakalansa da
Mucize eseri kurtulduğu,
Annelerinse, yavrularını koynunda yatırdığı sayfalara,
Yani, senaryolara...

Götür beni sevgilim!
Hani,dalga seslerinin duyulduğu,
Domateslerin kendi rengini bulduğu,
Çiçeklerinse mis gibi koktuğu topraklara,
Yani, çok uzaklara...

Götür beni sevgilim!
Hani, o saçlarıma taç yaptığın çiçeklerle başlayıp,
Alnıma veda busesini koyarak bitirdiğin mısralara,
Yani, şarkılara...

Ne olur, götür beni sevgilim!
Hani,hüzünlü saatlerin çarpıntılarla paylaşıldığı,
Kocaman yaşamların sıkıştırıldığı,
O bir metrekarelik buğulu karanlığa,
Yani,rüyalara...

(12.12.2005)