Görüyorsun Nasıl Sevdiğimi

Görüyorsun ya!
Derin yaralarımı saklayabiliyorum…
Vermiyorum,
Vermek istemiyorum kimseye onları.
Neden mi dersin?
Bu suskunluk, bu derin sessizlik
Ayrılık vakitlerinin,
Her çaldığında kapıları…
Çünkü değmemeliydi;
Yaralarım masum yarınlarına.

Görüyorsun ya benim küçük meleğim!
Değmiyormuş mutlu olmak için,
Çekilen bunca cefaya…
Ve ne kadar kolaydı değil mi kaçmak?
Neden, ne için savaştığının
Anlamını bilmediğinde…
Ama görüyorsun ya!
Sevdiceğim, sevmeyi bildiğim
İnsan başa saramıyor zamanı,
Sessizce çekip gittiğinde.

Görüyorsun ya!
Gülüşüne ömrümü feda eylediğim…
Görüyorsun, nasıl sevdiğimi
Ve nasıl bittiğimi…
Sevdamız kadar apaçıktı,
Gözlerinin önünde eridiğim.
Bilirdin, seni bir ömür boyu
Nasıl düşlerime dilediğimi…
En güzel sabahlara uyanmak nedir?
Ben sende bildim.

Görüyorsun ya!
Mutlu bir yüz için yalnızlığı sevdiğimi…
En güzel yarınları düşlemeyi,
Senin gözlerinde sevdim.
Görüyorsun, nasıl özlediğimi
Ve nasıl seni sevdiğimi…
Peki, şimdi bunları bile bile
Gidebilecek misin benden?
Gidecek misin, gidebilecek misin?
Bırakıp ellerimi…
Her ne zaman,
Mutlu bir tebessüm düştüyse yüzünden,
Alıp götürürdü...
Ve o gülüş unuttururdu, şu hüzünlerimi.

Belki şimdi yalnızlık düşecek,
Erişecek her yanıma…
Belki kahreden usulca bir sessizlik,
Saracak beni...
Yine de sessizliğimi uzatacağım,
Kırık kollarıma…
Sen değilsin, ben değilim
Bu yok oluşların nedeni.
Sevmek yeterliydi,
Hani sevmek yeterdi mutlu olmaya?
Bir uzun yola düşüyor şimdi,
Geçmişin taze izleri...
Görüyorsun ya!
Saklayabiliyorum artık gözyaşlarımı…
Vermiyorum,
Veremiyorum onları şu ıslak kaldırımlara.
Neden mi dersin?
Bu kendimi yalnızlığa kaptırışım…
Sevdiceğim, sevmeyi bildiğim
Hazır mısın bu kez ayrılığa?

Mustafa Alpar
Kayıt Tarihi : 5.10.2008 13:53:00