On altı arkadaş başladık
Bu hayat denen yola...
Yetmişli yıllardı
Altmış sekiz kuşağının
Hemen sonrasından gelen kuşak.
Altmış sekize yetişemedik.
Ne yazık ki!
Ama bizimki de az heyecanlı değildi.
Kızlı ve erkekli on altı arkadaş,
Birlikte okuduk,
Birlikte eğlendik.
Bazen ağladık,bazen güldük.
Ve bir gün ayrılık günü geldi,çattı.
Yola devam,
Ancak herkes kendi yoluna.
Kimin yolu kısa,kimin yolu uzun bilmeden.
Ben yanıma bir tane arkadaşımı aldım,
Hayat arkadaşımı,
Eşimi,iki evladımın anasını.
Diğerleri ise;
Her biri bir tarafa savruldu.
Kendi yollarına,
Virajlı,engebeli,rampalı yollara.
Mutlusu vardı,mutsuzu vardı.
Her şeye rağmen görüşmesek de
Birbirimizden haberdardık.
Bir gün kötü haber geldi.
Otuzlu yaşların başındaydık.
Mustafa'yı kaybettik.
Kalbine yenik düşmüştü.
Üç evladını yetim bırakarak.
Kırklara geldik,
Bir kayıp daha.
Zeynep,tek çocuğunu bırakarak,
Kansere yenik düştü.
Kalan on dört yolumuza devam ediyoruz.
Kafamızda hep o soru,
Son virajı ne zaman döneceğiz?
Can dostlarını,arkadaşlarını kaybedince
Daha çok koymaya başlıyor adama.
Ancak durmak yok.
Yürümeye devam ediyoruz.
Cennette buluşmak üzere
Temennisi ile...
Kayıt Tarihi : 23.3.2014 11:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aklımı beynimin içinde vurdu dizeler,
Bir lokmanın boğazıma durduğu gibi durdu dizeler.
Kaç kişi çıktık yola, şimdi yalnız gidiyoruz
Anıları katık ettik kuru soğan gibi ekmeğimize
Tuza bibebere batırıp yalnızlığın sonuna gidiyoruz.
Dost şairi gerçekçi yaşamı algılayan, yansıtan, özleten kaleminin gücü
yle kutluyorum. 'Hey gidi günler hey!...' Sevgiler, başarılar...++
TÜM YORUMLAR (26)