Görüşmek Üzere Şiiri - Selman Faris Kara ...

Bu sabah güneş doğarken tam karşısındaydım! ...
Cebimde, yağmurlu bir gecede resmini çizdiğim, ıslanmış yıldızlar var.
Şimdi, sesinden yoksun yollarla buluşmak için ayrılık vakti...
Bir dönemecin köşesinde, ne yana gideceğini şaşırmış bir ben,
Umut dolu gözlerle beni uğurlayan insanlar,
Sönmüş bir ateşin yeniden alev alması gibi, ardımdan bakan sen...
Saklanmış korkuların beşiğinde geçmiş son zamanlarım...
Ortaya çıkmak için cebelleşen, hayal kırıklıklarımı engellemek istesem de... boş...
Olacağına varır her şey.
Kavrulmuş ellerimin, yıkılmış benliğimin, satılmış hayallerimin
Ve her şeye rağmen ayakta kalmış aşkımın içinde... çıkmazların eşiğinde...
Cebimde, yağmurlu bir gecede resmini çizdiğim, ıslanmış yıldızlar var.
Bir başka gecede aynı yıldızların altında görüşmek üzere...

Bu sabah bir bebek ağlaması duyduğumda tam yanındaydım! ...
Kulaklarımda, notaları olmayan bir şarkının müziği var.
Dinlemekten zevk alıyorum... ama nafile.
Bir güneş batışının ardından gelen buğulu perde gibi her şey.
Gülüşünde gündüzü saklıyorum, mateminde geceyi,
Buna rağmen seviyorum karanlığı,
Çünkü; resmini sadece yıldızlarla çizebiliyorum.
Tam tersine dönmüş delikanlı çağım, genç yaşımda yaşlanmışım.
Bana reva görülen buysa... yinede razıyım.
Nede olsa, seninle doğdum... seninle yaşlanırım...
Kulaklarımda, notaları olmayan bir şarkının müziği var.
Bir başka şarkının, bilinemeyen bir notasında görüşmek üzere...

Bu sabah yeni bir çiçek açarken tam yapraklarındaydım! ...
Gözlerimde yeni bir hayatın vurgun anındaki bir belirsizliği var.
Buram buram kokan, tütsü güzelliğinde anılarımda olmuş gibi.
Ben farkında, değilsem ne suçu var tomurcukların.
Her şey güzel gibi, ama değil... sadece avuntu! ...
Gonca gül dediğim çiçekler dikenmiş meğer,
Şimdi çok geç kaldığımı hissediyorum, özür dilemek için,
Dünümden, bugünümden, yarınımdan.
Böyle bir manasızlık olması beni çok yıprattı... ve böyle bir ayrılık.
Bir karanfilin tohumunda son bir merhaba...
Gözlerimde yeni bir hayatın vurgun anındaki bir belirsizliği var.
Başka bir çiçeğin, yeni bir şafağında görüşmek üzere...

Bu sabah deli bir rüzgar eserken tam önündeydim! ...
Tenimde, tatlı bir ayazın, şımarık üşümesi var.
Bir o tarafa, bir bu tarafa savruluyorum.
Uğultular içinde bir fırtına... kurtulmak istemem bile yasak...
Artık, sesimde kısıldı iyice. Bağırsam, dönüp bakan olmayacak.
Yüz diyar aşmış gibiyim, halbuki; her an daha geri gidiyorum.
Batmışım batacağım kadar, bitmişim biteceğim kadar,
Yorulmuşum yorulacağım kadar, sevmişim seveceğim kadar...
Her şey tamam sanıp da bir adım atmaya gör... hemen küsüyorum...
Düşüyorum... düşünüyorum... düşlüyorum...
Tenimde, tatlı bir ayazın, şımarık üşümesi var.
Bir başka deli rüzgarın, insafsız soğuğunda görüşmek üzere...

Cebimde, yağmurlu bir gecede resmini çizdiğim, ıslanmış yıldızlar var.
Bir başka gecede aynı yıldızların altında görüşmek üzere...

Selman Faris Karaköse
(20.09.2002 - İzmir)