Karanlığın ürpertisinde nefessiz kalırsa aşkla yaşama kalbin.
Bir yansıma doğar gözlerine bakışın olana dek.
Ve süzülür kalbin görüşüne.
Anı yaşar insan ansızın.
Zamandanda yalnızdır insan.
Zamanı gözleriyle tutanları,
tutardı zaman yaşama bakış olana dek.
Buyüzden düşüncede değil, gözleriyle düşlerdi insan.
Ve yürekten görüp, görüş olabilmek için sonsuz.
Kayıt Tarihi : 7.8.2013 20:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!