Görüş Günü Şiiri - Murat Tuğci

olmuştu camdan dama
Kucak açmıştı damı yıkan gama!
Esarettir biter sandı
Ne var ki nice yılları saydı!
İki çaprazın aydınlığında
Avlunun tam ortasında
Voltaların sonunda!
Elinde solmuş siyahtan torbasıyla
Kır saçlı bu adam rızkını aramakta
Torbayı heyecanla karıştırmakta!
Çocuk gibi
Bağdaş kurmuş avluya
Etrafı keserek torbayı açmakta!
Her zamanki gibi
Taze kırmızı bir gül yeşil yaprağıyla
Gülün getirdikleri de kendi kokusundan
Göğsüne bastırıyor
Hepsini içine çekiyor!
Büyüyü bozan ayak sesleri
Gelen adam kara elbiseli
Kalın sesiyle bağırıyor!
O yöne kulak kabartıyor
Ses belli belirsiz geliyor
Yarın görüş günü diyor…
Gözleri birden parlıyor
Parlamadan daha çabuk sönüyor
Kalan iki çaprazda kararıyor!
Yıllar öncesine ilk güne dönüyor
Mektubunun son kısmını tekrar okuyor…
Gülüm
Öğrendim ki yarın görüş günüm!
Sızlanmalarımdan
Boğularak ağlamaklarımdan
Çektiğim bu azaptan
Yıllardır okuduğum bu yazıdan
Görüş günüm!
İlk günüm bu gülüm
Neyimiz varsa getir
Hepsine kokunu sindir
Doyayım ne gelirse
Hepsine bir seferde!
Üzülme gülüm
Burada geçmez ya kalan ömrüm
Yarın işte görüş günüm
Azı gitti çoğu bu gülüm
En uzun günüm
İlk günüm
Görüş günüm!