Görüş Günü Şiiri - Necati Çavdar

Feride' için yazdığım gibi hapsane ile ilgili bir birine ek olan şiirlerin, ayrılmasıyla oluştu “Görüş Günü “ ve ”Çğlık” ismini verdiğim kitap da da zeten ekli olarak yazıldı. 'Görüş Günü 'aslında başlık değil, 'Bu gün görüş günü' diye başlayan bölümün bir mısrası Ve ben uzun şiirden ayırmak için “görüş günü” başlığını koyarak gönderdim. Camlar ve teller arasından ziyaretçi kabul edenler.. Ve o ziyaretçilere, hele de kucağında çocuğu ile gelen “yar” ise “ nasılsın? Diyemeyenler “ Delin olmuşum; mapushane içinde Seni senden sormaya dayanamadım” diyebilir. Görüşün sevinci ile- yanında jandarma yada gardiyanlarda olsa – giderek, ziyaretçilere bir şey belli etmese de dönüşün acısını yüreğinde duyanlar, “Yarın diner mi o görüşün ateşi..? Kalpten kalbe mendil sallar Candan cana selamlar..” der veya denileni anlar. Gerçektende ziyarete gelenleri -gardiyanlar, jandarmalar eşliğinde-görerek, başı önde geri dönüşünü, koğuşuna girişini, yatağna uzanarak kendi başına kalışını, bir sigara tüttürüşünü.. Hele de bir suçu fikirse… Ancak yaşayan bilir.. Ve Şiir 'Biz için” diye devam ediyor. Bu bölümde şahsi çıkarı değil ama toplumumun menfaati için düşünen “fikri için içeri atılanlar” için özellikle Mamak’dan Ulucanlar’a gelenleri görünce yazdığım bir bölüm. “BİZ İÇİN Zonk zonk zonklayan beyni, Çilesi, fikir.. Bir garip inler ta uzaktan! .. Sana senden de yakın. Sana sevdalı.. İnsan için, sen için.. Her an dilinde şükür Bir yiğit sesi gelir zindandan Zulmü katık yapmış ekmeğine Sen için, ben için, biz için.. Feda etmiştir kendilerini Biz için. Senin hayalin; Onun hayat kaynağı. Neden yaşamayız Biz için, Hepimiz için..” Necati Çavdar, edebiyat çevrelerinde gezen.. Sanatı “ desinler “ diye yapan ve onun gereğini yerine getirenlerden değildir.Hiç sbir edebiyat atıkmının takipçisi ve bendesi değildir. Hemen hemen bilenen hiçbir kalıba vurulamaz ve hiçbir ideoloji, yada resmi söylemlerle tarif edilemez. Kendine has bir kişilik ve üsluptur. Yazdıklarını da yaşayarak yazar, acılarını yüreğinde duyduklarını kaleme alır. Belki sanat ve edibiyat değeri de yoktur. Ama o yazar. Ötesi boştur. Türkçe'nin imkanları bu..Ana sütümüz. Duyguları ifadede kullanabileceğimiz tek araç ve ortak dil Belki de duyguların evrenselliği.. Hakikaten sanald a olsa bir dönem mahpuslara düşmüş, acılar cçekmiş insanlarla ayın kelimelerde aynı duygu yoğnluğunda birleşmemiz mümkün olabuluyor.belki öyleleride vardır. Böylece ' görüş günü'de 1983 yılında şöyle bir uğrayıp geçtiğimiz Ulucanlar At Ahırları'nda yaşanan hadiselerin birer yansıması Saygılarımla..