Görünmüyorsun Şiiri - Kenan Gezici

Bu kadarda bekleme çoktan çağırdım seni.
Yeşerdi dal budak verdi, duvarda kalan resim.
Ahşap sedir gıcırdıyor belli ki çivileri gevşedi.
Üzerinde oturan ben, binlerce insan saydım.
Gelip geçiyor insanlar bir sen geçmedin.
Kar gördüm, güneş gördüm kayıp gitti yağmur.
Bir yansımanı gördüm geçti kaç bahar.
Hiç görmedim çoktan gözümün parladığını.
Parlasa görürdüm camdan yansımasını.
Şimdilerde tükendi içimdeki yağan yağmurlar.
Buruşuk buruşuk ağlayan yüzüm görünmüyor.
Bazen anlıyorum bazen de hiç anlamıyorum.
Kaldırımlar daralıyor insan yüzleri görünmüyor.
En çokta gece gece camlar kararıyor.
Önce kaldırımlar sonra da cadde kenarları.

Kenan Gezici 30/08/2025