Görün bagdat çocuklarını

GÖRÜN BAGDAT ÇOCUKLARINI

Kanlar içinde soyunup,
Kiriş dibinde masanın üstünde zıplayan çocuğu,
Hele el yordamıyla şok velhasıl,
Muayene masasından istemiyor asla inme,
Girdaplı eline reçete sıkıştırılması tam dert,
Mini fidanlar çelik çomağı,sekseği..
Unutmuş veya hiç öğrenmemiş,
Silahlar oyuncak,
Silahların meziyetlerini öncelik ders olarak öğrenmiş,
Düşmanın bir gün geleceğini biliyordu,
Allah vergisi bu bereket tarlasına,
Dağlardaki binlerce hırçın canlıdan daha galleş olduğunu,
Gecesi bitmeden yine gece oluyor Bağdat çocuklarının,
Ölümün ne olduğunu bilmeden,
Kalleş kurşun mağduru onlar,
Yaşamayı tanımadan unutuyorlar yaşamayı,
Bagdatın bahtsız ve suçsuz ama mağdur çocukları,
Kayan bir yıldız gibi gelişiyle gidiyor,
Kar tanesi gibi haksız kurşun yağmuru ikramı,
Sana mutluluk getirdim diyenler,
Gül yüzlü, ceylan gözlü çocukların,
İki damla gözyaşı bile akıtamadan,
Kapatıyorlar alevlerle yüzlerini,
Pardon kelimesi ile,
Çocukların üzerinde kurşunlarla çiziyorlar,
Hiç bir dinin tavsip etmediği cellâtlık resmisi
Irakta kimi çocuklar nedenini bilmediği yasta,
Kimisi harabeye dönüşmüş sapsarı bir tahta,
Kimisi hastane koridorlarında,
edebi yete gidecek en kısa vakte,
Kimisi muhtaç kanlar içinde reçete yazacak hekime,
Ukala gülücüklerin dibinde çocuklar ölüyor,
İlaç bulmak ölüm ambargosu yok,
Şehirde tam bir muamma,
Irak diyarlarında çocuklara edilenler,
Silinmeyecek hep kalacaktır,
Bu acı hezimet,
Acılı şişik gözlerle,
Kinle sıkışmış sumsuklar görülürse yılların sonunda
Bilki o acılı ölümün kıyısından dönmüş ırak çocuğu,
Bumu bahsettiğiniz adalet,
Kundaktaki Muhammet, hüseynine... Kurşun sıkmak,
Kararmış çocukluğu, yarasını sormaya ilaç ve hastanesini,
Yok etmek mi emperyalist adaleti,
İLK gülüşünü zikreden çocuğu,
Yaptığımız dev ateşte ağzını mühürlediniz,
Dokunmak istediği çiçeklerin hayatları,
Yine yeşerecek kandırmalı ezgilerle yok ettiniz,
Ey emperyalist bilgiç;
Bu nasihati babanızdan mı aldınız,
Tek taraflı adalet ve terbiye kişiliğinizi,
Bir gün çıkacaktır taze fideleri ezmenin,
Şerefsizlik ve haysiyetsizlik olduğunu söyleyecek,
Ebe beynin tam kendisi.

12.04.2002-saat; 09–11

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR