1950- ve hala yaşıyorum ne tesadüf değil mi?
Görmek var, kül rengi akşamları
Oyunları bitmiş çocukları
Yemişleri tükenen ağaçları
Görmek var aydınlığa başlangıç sokakları
Tozlu yollarda hayvanları
Ve ağır ağır giden kağnıları
Yalınayaklar yine sokakta
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.