İnsanın sevgiyle bakan gözlere de ihtiyacı oluyormuş. Muş değil, oluyor. Var da. Muş deyip bu şeyi sağıma soluma dağıtıyorum. Evet, onu görmeye, onun beni sevmesine, hep yanımda olmasına... İfade etmekten de hoşlanmıyorum. Söylediklerimi
Hiç yoktan, sebeplere müracaatın neticesiz olacağını, hiç gelmeyeceğini bile bile günaha girdim yine... İhtiyacım var diye şiir de yazılmaz dilenci gibi söylenmez de. O kadar ilgiye ihtiyacım var ki, çöp bile ilgi gösterse etkileneceğimden korkuyorum. Bir insan bu kadar da muhtaç bırakılmaz ki. İnsan sevdiğini muhtaç bırakır mı?
Umut Yaşar
Kayıt Tarihi : 6.2.2025 15:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!